Budva, 15. decembar 2024. godine – Izložbena postavka Muzeja žrtava genocida pod nazivom ,,Sveti novomučenici jasenovački u svetlosti Vaskrsenja”, autora monahinje Marije (Antić) iz sveštene obitelji manastira u Jasenovcu upriličena je u prostorijama Moderne galerije ,,Jovo Ivanović” u Budvi.
Na početku večeri nastupila je pijanistkinja gđa Ninoslava Zlatković. Potom su se publici obratili paroh podgorički o. Pavle Božović, vršilac dužnosti direktora Muzeja žrtava genocida g. Bojan Arbutina i direktorka JU ,,Muzeji i galerije” u Budvi gđa Lucija Đurašković, koja je i zvanično otvorila izložbu.
Muzej žrtava genocida izražava iskrenu zahvalnost našim domaćinima u Budvi na srdačnoj dobrodošlici, poverenju i profesionalnoj saradanji u realizaciji ove izložbe.
Posebnu zahvalnost izražavamo starešini crkve Svete Trojice u Budvi protojereju o. Aleksandru Lekiću.
Izložbena postavka biće otvorena do 15. januara 2025. godine.
LAZAREV VIJENAC NOVOMUČENIKA JASENOVAČKIH
Godinama i desetljećima poslije Kosovske bitke, Pećka patrijaršija i njen narod su se sa velikim trudom mučili da pojme i u crkveno-narodnom umu uobliče krsno-vaskrsni Kosovski boj. Taj trud je porodio i natpis despota Stefana na stubu na Gazimestanu, i kosovski ciklus naše epske poezije, i sve ono što će kao Kosovski Zavjet od tada činiti srž bića srpskog naroda i pomjesne Crkve Srpske.
Kruna Kosovskog Zavjeta jeste kult Svetoga cara Lazara, kojeg je kao „svetopočivšeg“ prvi put pomenula njegova kćer, Jelena Balšić, u ktitorskom natpisu svoje grobne crkve Blagovještenja Bogorodičinog na gorici Beška na Skadarskom jezeru.
Da uobliči sjećanje na svoje Novo Kosovo – Jasenovac, Pravoslavnoj Crkvi i srpskom narodu kao da je trebalo još više vremena. Od Skenderevog klika Majke Knešpoljke na Paležu na Kozari na Preobraženje 1942. godine, preko podizanja Bogdanovićevog Cvijeta 1966. godine, preko osveštanja obnovljenog hrama Svetog Jovana Preteče u Jasenovcu 1984. godine, do dolaska Carigradskog Patrijarha u Jasenovac koji se zbio u naše dane – 2016. godine, uobličava se spomen Novomučenika Jasenovca kao najdragocjenijeg dara koji je naš narod prinio Hristu raspetome i vaskrslome.
I gle čuda – jedna monahinja, koja je svoj inočki život započela na istoj toj Beški na Skadarskom jezeru, stavlja pred nas vječno žive Jasenovačke mučeničke cvjetove, ali u takvom vijencu u kome su oni upleteni skupa sa njenim sestrama Manastira Jasenovca, s narodom koji živi sa Manastirom, s vladikama i patrijarsima. A svi oni – ili svi mi – u njenim slikama činimo cvjetni vijenac, procvali trnov vijenac na glavi Vaskrsloga Hrista, koji se u Jasenovcu saraspinje i savaskrsava.
+ Jovan
episkop pakračko-slavonski
