Popisivanje ratnih žrtava je obaveza a ne moranje. Taj posao bi mogao biti uspešniji kada bi, pored ostalog, srodnici stradalih u ratovima na prostoru Jugoslavije pomagali naučnoistraživačkim ustanovama i pojedincima kojima je to neka vrsta obaveze.
Muzej žrtava genocida ima solidne baze podataka za ratove vođene u 20. veku. Spiskovi su, međutim, nepotpuni i taj nedostatak „pada“ na one koji su vladali jugoslovenskim državama – kraljevinom i komunističkom – u period od 1918. do 1991. godine, kao i na one koji vladaju Srbijom posle raspada Jugoslavije.
Baze podataka o ratnim žrtvama Drugog svetskog rata se menjaju i to je proces koji nikada neće prestati. Protekle dve decenije dobijali smo primedbe i pohvale, dopune i izmene podataka i to smo redovno unosili onde gde i treba (računarske baze koje nisu javne) i te informacije stavljali na naš zvanični internet portal gde može svako da gleda.
Nedavno nam se obratio dr Slobodan Leković iz Podgorice, Crna Gora, sa podacima o svom dedi čije ime nije navedeno u osnovnoj bazi podataka: Branko (Ivo) Leković, rođen 1914. godine; stradao je 12. oktobra 1944. godine kao pripadnik Narodno-oslobodilačke vojske Jugoslavije, bio je nosilac Spomenice 1941.
Muzej je ispunio svoju obavezu zahvaljujući saradnji sa potomcima stradalih.
